Bóg, człowiek i zło. Studium filozofii Włodzimierza Sołowjowa

W niniejszej rozprawie zamierzamy nie tylko przedstawić pewien charakterystyczny dla myśli rosyjskiego renesansu religijnego paradygmat myślenia o złu, ale zarazem ukazać coś więcej, to mianowicie, jak zagadnienie zła kształtuje myśl Sołowjowa niejako in statu nascendi, a więc jakby od strony samego jej stawania się. Nie tracąc zatem z oczu innych fundamentalnych dla światopoglądu Sołowjowa zagadnień i idei, takich jak np. zagadnienie Bogoczłowieczeństwa, sofiologia, problem teokratyczny itd., z którymi problem zła jest integralnie powiązany, skłonni jesteśmy postawić tezę, iż to zmaganie się z problemem zła, z pytaniem o jego obecność w świecie, historii i człowieku nadaje ostateczny sens filozoficznej działalności i powołaniu autora Sensu miłości, że to przede wszystkim w zależności od perspektywy oglądu zła zmienia się globalna konstrukcja jego systemu: teoria bytu, teoria poznania, etyka, historiozofia etc., następują w nim określone przewartościowania i zachodzą ideowe reorientacje.