Artyści i pielgrzymi

Pierwsza część książki to "obrazy z piekła arystów" XX wieku: Bertold Brecht uwikłany we własne dogmaty, życie Dymitra Szostakowicza pomiędzy muzyką i strachem,niewrażliwa na ideologiczne pokusy wyobraźnia Louisa Bunuela, awangarda lat sześćdziesiatych w klatce swych tez programowych.
W część drugiej teatr, czyli retorta, w której z nieszczęść i sprzeczności stulecia udało się otrzymać nieco czystej substancji.
Konrad Swinarski w głuchej przestrzeni polosko-niemieckiego zwarcia; zespół Starego Teatru skupiony na nieczystym sumieniu polskiego inteligenta; Jan Kott z nowoczesnego mędrka przeobrażający się w sługę słowa; Jerzy Grotowski, uparty poszukiwacz doczesnych dróg zbawienia; Tadeusz Kantor, strażnik nierozerwalnego związku sztuki ze światem widzialnym, schodzący za Odysem do krainy zmarłych.
W trzeciej części znajdujemy mistrzów języka (Herbert, Miłosz) zajętych leczeniem chorób wieku, Stanisława Vincenza, nauczyciela innego rytmu życia, autora spuścizny cennej, ale i niebezpiecznej, a nawet krynickiego Nikifora, spędzającego w wędrówce swe wstrząsające życie żebraka...
Czy obecnie nastał oczekiwany czas rekonwalescencji, czy przeciwnie, żyjemy nowymi złudzeniami?