Agaj-han

Niezwykła opowieść o miłości, władzy i zemście, o pięknej wojewodziance sandomierskiej Marynie Mniszkównie - Polce-carycy i o szaleńczej, zmysłowej, fatalnej miłości Agaj-Hana - buńczucznego wojownika, "pustyni dziecka, promieniami słońca karmionego", który "mści się zbrodniami na tych, których nienawidzi i na tych, których kocha". To opowieść o fatum, które zwisło nad losem ludzi i nad losem opisywanego świata: to opowieść o podbojach Moskwy przez Polaków, walkach o tron carów, o chaosie sprzecznych dążeń i krwawych rozwiązań; o momencie dziejowego przesilenia, konwulsji historii, zagładzie istnień ludzkich i dawnego kształtu świata. Niezwykła siła wyrazu, barokowej niemal prozy Krasińskiego, zbliżonej do frenetycznej prozy francuskiej, rozpościera przed oczami czytelników świat południowego Wschodu, "kraju słońca, gdzie konie skrzydlate, gdzie powietrze jest morzem światła" i przerażającą północną ziemię, skutą mrozem. Takie jest tło dla teatru pierwotnych nieokiełzanych namiętności w nienawiści i miłości,
obrazów walk, okrucieństwa i mordów sąsiadujących ze scenami furii miłosnych pożądań, erotycznych uniesień w scenerii wschodniego przepychu i bogactwa. To oryginalny przykład romantycznego ekspresjonizmu, zapowiadający prozę Żeromskiego i Kadena-Bandrowskiego.