Polska Wikipedia powinna zajrzeć do tej książki, aby zaktualizować dane. Dlaczego? Tę biografię chyba największej szwedzkiej gwiazdy rynku muzycznym napisał człowiek, który zajmuje się ABBĄ zawodowo, pracuje także w wytwórni Polar Music, która w pewnym sensie stworzyła grupę, a na pewno wydawała jej muzykę i dbała o muzyczne i podatkowe interesy.
Anni-Frid Lyngstad, Benny Andersson, Björn Ulvaeus i Agnetha Fältskog.
Historia grupy zaczyna się od narodzin każdego z członków zespołu. Owo przejście przez czasem szczęśliwe, czasem traumatyczne wydarzenia sprawia, że można lepiej zrozumieć niektóre zachowania przyszłych gwiazd. Bo Abba wcale taka ładna i poukładana nie była. Każdy z przyszłych członków zespołu zanim stał się trzonem popularnej prawie na całym świecie grupy, był już uznanym muzykiem – panowie występowali we własnych zespołach, gdzie rozpoczynali przygodę z komponowaniem, Agnetha Fältskog komponowała i nagrywała własne płyty, podobnie jak Frida, która wcześnie urodziła dwójkę dzieci i rozstała się ze swoim mężem, aby zająć się zawodowo muzyką.
Agnetha była najmłodsza i najmniej chętna do podróżowania po świecie. Czy zatem można jedynie ją winić za to, że zespół ABBA, mimo wielkiej popularności w Europie, Australii czy Japonii, nie do końca wykorzystał swój potencjał w Stanach Zjednoczonych? Być może. Ale zawiodła także organizacja i przekonanie, jakie miał Stig (Stikkan) Anderson, właściciel firmy fonograficznej Polar Music Studio, która postawiła głównie na promowanie Abby.
Duży wpływ na twórczość zespołu miał fakt, że Abba to zespół, tworzony przez dwie pary, a pod koniec działalności – przez dwa małżeństwa. Agneta i Bjorn, Frida i Benny (i w tym przypadku Wiki może się sporo dowiedzieć z tej biografii). O ile przyjaźń panów doprowadziła do stworzenia zespołu, który formalnie występował od 1972 jako ABBA (abba powstała jako akronim pierwszych liter ich imion, przy czym spostrzegawczy zauważą, że Frida miała na imię Anni-Frid; a skoro przy imionach jesteśmy, to Agnetha do dnia dzisiejszego w dokumentach jest Agnetą, a „h” wstawiono jej dla lepszej „prezencji”), o tyle przyjaźń żeńskiej części zespołu jest dyskusyjna. Agnetha wybierała życie rodzinne, przez lata starała się unikać rozgłosu, chociaż to chyba trudne w przypadku kogoś, kto już w czasie występowania w zespole zyskuje tytuł posiadaczki najlepszych pośladków w show biznesie.
W 1973 roku ma miejsce pierwsza próba wyjechania na Eurowizję z piosenką „Ring ring”, ale Szwecja ich nie chce jako reprezentantów. Gdy przez rok zespół i ich promotor w wytwórni odrobią lekcję i zadbają o odpowiednią promocję, ABBA i ich „Waterloo” nie tylko wyjedzie na Eurowizję, ale także ją wygra, jednocześnie do końca kariery walcząc z przekonaniem niektórych mediów, że dynamiczna piosenka o tym, jak to Napoleon wyrżnął kilkanaście tysięcy ludzi nie jest dobrym pomysłem na hit. ABBA na Eurowizji miała się jedynie pokazać – już na początku lat 70. wiadomo było, że piosenki, które festiwal wygrywają, rzadko kiedy stają się przebojami na skalę europejską. Inaczej się działo z piosenkami z drugiego czy trzeciego miejsca. I właśnie w owo drugie – trzecie miejsce ABBA „celowała”.
Skończyło się na euforii w Australii i Japonii, po latach udało się podbić rynek brytyjski, ale w Stanach zespół był średnio popularny i znany. Zawiódł... brak regularnych koncertów, chociaż ABBA jako jeden z pierwszych zespołów zaczął tworzyć coś, co w przyszłości zastąpiły teledyski – muzycy pozwalali na kręcenie promocyjnych filmów, aby można je było puszczać w telewizji. W ten sposób ABBA zapewniała sobie jednorazowo szybsze dotarcie do dużej grupy odbiorców, a ze względu na ograniczone możliwości koncertowania to było ich priorytetem.
Czytelnicy polscy na pewno z chęcią poznają sposób wytwórni na promocję ABBY w Polsce i w krajach bloku wschodniego z wymianą barterową. Pomysł na sprzedaż płyt ABBY w naszym rodzimym kraju musiał mieć wiele obejść, zarówno po stronie polskiej, jak i szwedzkiej, w każdym razie miała powstać spółka, handlująca ropą wymiennie za płyty ABBY. Pomysł na biznes – ciekawy, ale nie wypalił. Mimo to ABBA była w Polsce i dała koncert w telewizji.
Najmłodsi fani ABBY sięgną po tę biografię zapewne z powodu filmu „Mamma mia!”, który był najpierw popularnych musicalem. Nieco starsi fani pamiętają, jak w połowie lat 90. kolejne zespoły „odkrywały” ABBĘ na nowo, a sam zespół stał się popularny w niektórych środowiskach. A fani, którzy mieli okazję śledzić sukcesy ABBY wraz z zespołem, sięgną po książkę, aby przypomnieć sobie, jak wyglądała sytuacja w Europie w latach 70. i na początku lat 80. także na rynku muzyczny.
Formalnie ABBA nigdy nie została rozwiązana. Jedno wiadomo na pewno – nigdy ponownie nie wystąpi. Dlaczego? Za serię koncertów zespół – podobno – dostał miliard dolarów i nie skorzystał z takiej możliwości. Czy znajdzie się ktoś, kto tę ofertę przebije?