50 lat temu zmarł poeta Robert Frost

Jeden z najwybitniejszych amerykańskich poetów XX wieku, czterokrotny laureat nagrody Pulitzera, Robert Frost zmarł 50 lat temu w Bostonie. W swojej twórczości opisywał życie codzienne mieszkańców Nowej Anglii, wprowadzając do poezji język potoczny.
"Co do mnie, chciałbym właśnie wspinać się na brzozę/ Wdrapywać się po białym pniu, czarnych konarach/ Ku niebu, póki drzewo, nie mogąc wytrzymać/ Nie schyli się i znów mnie nie zsadzi na ziemię" - pisze Robert Frost w jednym ze swoich najsłynniejszych utworów "Brzozy" (tłum. Stanisław Barańczak)
. Twórczość amerykańskiego poety przesycona była filozoficzną refleksją nad przemijaniem, czasem a także naturą i niewinnością. "To nie najgorsza dola: rozhuśtywacz brzóz" - kończył swój wiersz Frost.

* Robert Lee Frost urodził się 26 marca 1874 r. w San Francisco.* Ojciec poety, William Prescott Frost, był dziennikarzem "San Francisco Evening Bulletin" i nauczycielem. Wymagał od syna dyscypliny i posłuszeństwa, choć sam miał jednak słabość do alkoholu i hazardu. Bez powodzenia usiłował zrobić także karierę w polityce. Zmarł, gdy Robert miał 11 lat. Pozostawił żonie i dwójce dzieci majątek w wysokości 80 dolarów. Rodzina przeniosła się z Kalifornii na wschód kraju, do Massachusetts, gdzie mieszkał dziadek poety, William Senior.
Choć zasłynął jako poeta opisujący życie wiejskie, wychował się w San Francisco.

Swój pierwszy utwór opublikował na łamach szkolnej gazety. Nie przypominał też poety-odludka; gdy trafił na studia do Dartmouth Collage trafił do bractwa studenckiego Theta Delta Chi. Na uczelni wytrwał jednak jedynie dwa miesiące. Wrócił do domu, do Lawrence w stanie Massachusetts, gdzie podejmował szereg prac, m.in. nauczyciela szkolnego a nawet roznosiciela gazet. Dorywcze prace miały pozwolić mu na poświęcenie się literaturze.

W 1894 r. opublikował swój wiersz "The Butterfly. An Elegy" na łamach gazety "The New York Independent". Otrzymał honorarium w wysokości 15 dolarów. Rok później ożenił się z Elinor White. W 1897 r. wstąpił na Uniwersytet Harvarda, jednak odszedł po dwóch latach studiów, ze względu na kłopoty zdrowotne. Wkrótce poeta otrzymał w spadku po swoim dziadku, Williamie Seniorze, dom i działkę w hrabstwie New Hampshire.

Forst mieszkał i pracował tam przez następne dziewięć lat, pisząc we wczesnych porannych godzinach, po południu pracując na farmie. Próba zrobienia majątku na hodowli drobiu nie przyniosła efektów i wkrótce pisarz powrócił do pracy jako nauczyciel.

W 1912 r. wyruszył do Wielkiej Brytanii i osiadł w podlondyńskim miasteczku Beaconsfield. Rok później ukazał się jego pierwszy tomik poezji, "A Boy's Will". W Londynie poznał m.in. amerykańskiego poetę Ezrę Pounda, który wysoko oceniał jego pracę, również w artykułach dla amerykańskiej prasy. W 1914 r. ukazał się jego kolejny tomik, "North of Boston". Po wybuchu I wojny światowej Frost powrócił do Ameryki. W 1915 r. kupił kolejną farmę w New Hampshire, gdzie pisał i przyjmował uczniów. W 1900 r. zmarła matka poety, a niedługo później siostra Frosta trafiła do szpitala psychiatrycznego, w którym zmarła dziewięć lat później. Sam poeta również cierpiał na depresję.

W swojej pracy wykładowczej, jak i samej twórczości, Frost nakłaniał do wykorzystywania w utworach poetyckich "żywej" mowy, języka codziennego. "Żaden inny poeta nie opisał z taką wprawą codzienności przeciętnego człowieka. Źródłem jego dramatycznych dialogów i monologów jest głęboka znajomość ludzi, jak również ich języka i sposobu mówienia" - napisał w książce "Fifty Years of American Poetry" poeta i krytyk Randall Jarell.
W 1924 roku po raz pierwszy otrzymał prestiżową nagrodę Pulitzera za książkę "New Hampshire: A Poem with Notes and Grace Notes". Kolejne nagrody wygrywał: w 1931 r. za "Collected Poems", 1937 r. za "A Further Range" i 1943 r. za "A Witness Tree".

Do 1963 r. - przez 42 lata - każde lato i jesień Frost spędzał na wykładach, które prowadził dla uczniów Bread Loaf School Of English of Middlebury Collage. W 1960 r. otrzymał Złoty Medal Kongresu USA, a rok później recytował swój wiersz "Dar bez reszty" podczas uroczystości inauguracji prezydentury Johna F. Kennedy'ego. Otrzymał także doktoraty "honoris causa" od szeregu amerykańskich uczelni, m.in. Uniwersytetu Harvarda.

Zmarł w wieku 88 lat, 29 stycznia 1963 r. Epitafium na grobie poety zostało zaczerpnięte z jednego z jego utworów "The Lesson for Today" (1942): "Miałem miłosną sprzeczkę ze światem".