15. sierpnia świętujemy Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny.
Dogmat o Wniebowzięciu Najświętszej Marii Panny ogłoszony został w konstytucji apostolskiej Munificentissimus Deus w 1950 roku przez papieża Piusa XII. Po zakończeniu swojego ziemskiego życia Najświętsza Maria Panna została z ciałem i duszą wzięta do nieba.
Kościoły wschodnie od V wieku obchodziły koimesis (gr. zaśnięcie) Najświętszej Maryi Panny.
Święto nazywane jest także Świętem Matki Boskiej Zielnej.W Kościele jest obchodzone od V wieku n.e. W Polsce i w krajach europejskich czci się Matkę Boską Zielną jako patronkę ziemi. Wtedy też składa się Marii ofiary z darów ziemi: zioła, warzywa, kwiaty.
W niektórych rejonach Polski w czasie obrzędów religijnych związanych z tym świętem święci się wiązanki kwiatów. Wierzono, że taki bukiet nabiera mocy magicznych i leczniczych. Po poświęceniu bukiet przechowywany był w domu i używany podczas praktyk religijno-magicznych.
Do dzisiejszego dnia używa się nazw ziół, które wywodzą się od Matki Boskiej. Dziewannę wielkokwiatową często określano jako warkocze Matki Boskiej, traganek szerokolistny nazywany był włosami Matki Boskiej, dziurawiec zwyczajny to dzwonki Matki Boskiej, a krwiściąg lekarski to z kolei baranki Najświętszej Panny.
W całym kraju święto Matki Boskiej Zielnej obchodzone jest bardzo uroczyście, jednak największe obchody mają miejsce w Kalwarii Zebrzydowskiej. Odbywają się tam inscenizacje Zaśnięcia Marii oraz Jej Wniebowzięcia.