Mario Vargas Llosa, Rozmowa w katedrze

Wielowarstwowość i wielogłosowość, kontrapunkt współczesnej historii, polityki i obyczajowości, umiejętność kontrastowania fabuły i wirtuozeria formalna sprawiają, że książka należy do najważniejszych utworów prozatorskich XX wieku. W Polsce pod koniec lat siedemdziesiątych powieść ta należała do najchętniej czytanych i komentowanych, szczególnie w kręgach inteligencji opozycyjnej, szukającej w niej odniesienia dla lepszego zrozumienia mechanizmów świadomości własnej sytuacji i nasilającej się walki politycznej. To także wielki fresk społeczeństwa peruwiańskiego poddanego ciśnieniu dyktatury generała Odria, bezlitosna analiza mechanizmów przemocy, konformizmu i najrozmaitszych form zniewolenia.