Żywoty sofistów

Wśród pism jednego z głównych przedstawicieli Drugiej Sofistyki Filostratosa Starszego (ok. 178-248) związanego z kręgiem intelektualistów skupiających się wokół Julii Domny, żony Septymiusza Sewera, znajdują się też Żywoty sofistów. Ty­tuł ów pochodzi z Księgi Suda, gdzie wymienione zostały biosophiston, sam autor natomiast pisze na początku swego dzieła: tous [...] sophistas enegrapsa.

Podzielił ich na dwie księgi, w których pomieścił 58 żywotów. Trzynaście z nich przedsta­wia sofistów dawnych, z okresu Grecji niepodległej, którzy zostali nazwani praw­dziwymi, pozostałe są portretami reprezentantów Drugiej Sofistyki. Uważa się je za źródło naszych wiadomości o tych właśnie przedstawicielach pochrystusowej wymowy. Dzieło to Filostratos zadedykował najdostojniejszemu konsulowi Antoniosowi Gordianowi, który został po śmierci Aleksandra Sewera w roku 238 cesarzem, jego konsulat w Afryce przypadł na rok 229. Między tymi datami po­wstały więc owe Żywoty. Autor zatrzymuje się w nich najdłużej przy gwiazdach Drugiej Sofistyki, starając się nakreślić barwnie ich portrety.