Zygmunt Nowakowski

Prozaik, aktor, reżyser, dyrektor teatru.

W 1920 debiutował jako reżyser Małym człowiekiem do wielkich interesów A. Fredry. Grał role amantów i bohaterów, a także charakterystyczne, m.in. Gustawa-Konrada w Dziadach A. Mickiewicza, Konrada w Wyzwoleniu S. Wyspiańskiego, Jakuba w Głupim Jakubie T. Rittnera, Tartuffe'a w Świętoszku Moliera.

W 1926 na trzy sezony objął dyrekcję Teatru Miejskiego im. J. Słowackiego w Krakowie.

Autor rozprawy Józef Narzymski, Komedia społeczna (1922). Komedie Tajemniczy pan (wystawiona 1924) i Puchar wędrowny (wystawiona 1926).

Od 1930 autor popularnych felietonów w "Ilustrowanym Kurierze Codziennym", opublikowanych także w zbiorach, m.in. Kucharz doskonały (1932), Stawiam bańki! (1936), Lajkonik (1938). Uznaniem cieszą się jego powieści wspomnieniowe: Przylądek Dobrej Nadziei (1931) i Rubikon (1935), powieść z życia aktorów zawierająca elementy autobiograficzne Start Edwarda Sulimy (1932). Pisał także książki dla dzieci, np. Złotówka Manoela (1936). Znany jest również jako twórca cykli reportaży z podróży po Polsce, Włoszech i Niemczech.