Życie po Bogu

Najpierw kilka faktów. Uważam się za człowieka złamanego. Całkiem poważnie kwestionuję sens kierunku, w jakim potoczyło się moje życie i bezustannie roztrząsam wszystkie moje życiowe kompromisy.Żeby nie martwić się o pieniądze, mam niezbyt pewną i dość podłą pracę w niepewnej moralnie firmie. Żeby nie martwić się o samotność, wpuszczam się w różne, dość nieokreślone związki. I utraciłem zdolność powrotu do czystych uczuć mojej młodości w zamian za klapki na oczach, które jak mi się zdawało, wyniosą mnie na szczyt. Ale jaja. Mówią, że życie składa się z samych kompromisów; mi jednak robi się niedobrze, kiedy usiłuję pogodzić się z tym, co ze mnie to zrobiło; te małe żółte tabletki, te bezsenne noce. Zresztą wcale nie uważam, że mój przypadek jest wyjątkowy.