Źródło żywego słowa

Gdybyś nie pisał nie czytał wierszy nie wiedziałbyś po co żyjesz tłumaczy nam i sobie Vasko Popa gdyż nie byłoby żadnego żywego słowa które by ci to powiedziało. Słowa wiersza są nie tylko żywe są życiodajne. Otwierają oczy sprawiają że dostrzegasz świat wokół siebie w obrębie pola swojego widzenia i daleko poza nim gdzieś za górami które to twoje pole otaczają tam gdzie wzrok dosięgnąć nie może a także dostrzegasz nad własną głową świat rozgwieżdżonego nieba i słonecznego błękitu gdyż Na niebie słów twoich Słońce nie zachodzi oraz świat ciemności demonów i otchłani co się otworzyć może pod twoimi stopami. Dzięki żywemu słowu czujesz grunt pod nogami i masz swoje twarde oparcie miejsce na ziemi umocowanie w tym świecie bo to słowo świat nazywa przybliża i ucieleśnia. Słowo ciałem się staje. I ma tę niezwykłą magiczną moc która kamień jest zdolna ożywić i tenże kamień w kosmos przemienić ma tę mityczną moc co rodzi bóstwa i demony i świat nimi zaludnia rodzi dzień i noc dobro i zło ogień i wodę ład i chaos i
wszystko to jedno w drugie zdolne jest zmienić. Takie właśnie silne powiązanie świadomości językowej ze świadomością mityczno-religijną i wyposażanie języka w moc mityczną jest istotną cechą poetyki Popy.