8. lipca zmarł Juliusz Wiktor Gomulicki
Syn pisarza Wiktora Gomulickiego był ostatnim z rodu słynnych znawców stolicy. Juliusz Gomulicki mieszkał w Warszawie przez całe życie i świetnie ją znał. Był autorem licznych publikacji o tym mieście, m.in. O starej i nowej Warszawie (1952) i Warszawa wieloraka 1749-1944 (2005). W zbiorze esejów Aleje Czarów (2000) Gomulicki wspominał spotkania z wybitnymi osobistościami kultury i nauki oraz spacery po Warszawie.
Należał do Armii Krajowej i brał udział w Powstaniu Warszawskim. W latach 1949-1960 był redaktorem naczelnym miesięcznika nowości wydawniczych „Nowe Książki. Przegląd Literacki i Naukowy”. W 1957 r. zakładał Towarzystwo Przyjaciół Książki.
Gomulicki był także wybitnym znawcą twórczości Cypriana Norwida. Spod jego pióra wyszły m.in. monografia Cyprian Norwid. Przewodnik po życiu i twórczości (1976) i praca naukowa Wprowadzenie do biografii Norwida (1965). Był także inicjatorem i edytorem pierwszego pełnego, 11-tomowego wydania Pism wszystkich Norwida (1971-76) oraz Pism wybranych (1968).