Zmarła poetka Marianna Bocian
W sobotę w szpitalu w Radzyniu Podlaskim zmarła poetka Marianna Bocian - autorka wielu tomów wierszy, esejów, prozy i tekstów krytycznych.
Urodziła się w 1942 r. na Podlasiu, ukończyła polonistykę i filozofię, przez wiele lat żyła i tworzyła we Wrocławiu.
Debiut literacki Marianny Bocian przypadł na lata 60. W latach 70. była czołową przedstawicielką tzw. poezji konkretnej, nawiązującej typograficzną formą do plastyki. Opublikowała wiele tomów poezji, m.in. "Poszukiwanie przyczyny" (1968), "Wieża Babel pospolita" (1972), "Narastanie" (1975), "Proste nieskończone" (1977), "Ograniczone z nieograniczonego" (1982), "Spojenie" (1988), "Gnoma" (1992), "Bliskie i konieczne" (2001).
Za jej najwybitniejsze utwory prozatorskie uważa się epicko-liryczną powieść "Odejście Kaina" (1979) i przypowieść "Przebudzeni do życia" (1984). W stanie wojennym drukowała pod pseudonimami w prasie podziemnej. Jest autorką wydanego w 1992 roku tomu "Okruchy chleba", będącego antologią polskiej liryki z motywem chleba.
Tworzyła wiersze przepojone miłością do człowieka i przyrody, przypominające, że naszym obowiązkiem jest myślenie, czuwanie, niezgoda na zło.