Zdeprawowani moderniści. Nowoczesność jako usprawiedliwienie seksualnej amoralności

W Zdeprawowanych modernistach Jones odkrywa prawdziwe oblicze bohaterów dwudziestowiecznej kultury: Kinseya. Picassa, Freuda, Keynesa i innych.

Odkrywa manipulacje i oszustwa, jakich się dopuszczali, promując swoje ideologie, które nie były niczym więcej, jak tylko wyrazem ich seksualnych obsesji. Ludzie, dla których seks stał się bogiem, byli nie tylko jego apostołami, ale również niewolnikami. Rozpusta jest występkiem powszechnym, szczególnie w naszych czasach.

W sferze intelektualnej jednak rzeczą kluczową jest proces transmutacji przewin w rozmaite teorie, a więc sytuacja, w której „intelektualista” występuje przeciwko zasadom moralności, a co za tym idzie, przeciwko prawdzie. Wszystkie współczesne „izmy” są wypadkową tej właśnie postawy. Wszystkie wyczerpują znamiona samousprawiedliwiania się. I wszystkie one najskuteczniej analizuje się z perspektywy wiedzy o niedostatkach moralnych ich twórców, orędowników i wyznawców.