Zbigniew Osiński

Profesor w Katedrze Kultury Polskiej na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Autor projektu i pierwszy dyrektor powołanego w 1990 roku Ośrodka Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych we Wrocławiu, od 1991 roku dyrektor artystyczny i naukowy tej placówki.
Najważniejsze książki: Teatr Dionizosa. Romantyzm we współczesnym teatrze polskim, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1972; Grotowski i jego Laboratorium, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1980 – edycja amerykańska: Grotowski and his Laboratory, PAJ Publications, Nowy Jork 1986; Grotowski wytycza trasy. Studia i szkice, Wydawnictwo Pusty Obłok, Warszawa 1993; Jerzy Grotowski. Od "divadla predstaveni" k rituálnym hrám. [Jerzy Grotowski. Od "teatru przedstawień" do Sztuk Rytualnych], TÁLIA-press, Bratysława 1995; Grotowski. Źródła, inspiracje, komteksty, słowo/obraz terytoria, Gdańsk 1998.
Wspólnie z Januszem Deglerem opracował jedyną dotychczas książkę Grotowskiego, opublikowaną w Polsce: Teksty z lat 1965-1969. Wybór, Wiedza o kulturze, Wrocław 1989, wydanie II: Wrocław 1990.
Autor prac z zakresu historii teatru, historii idei teatralnych, teorii i antropologii teatru, teatrografii. Jego książki, artykuły i eseje są tłumaczone na wiele języków.
Najważniejsze teksty traktują o "Reducie", Teatrze Laboratorium, Odin Teatret, "Gardzienicach", związkach teatru polskiego (i europejskiego) z teatrem orientalnym.
W roku 1967 reżyserował przedstawienie Warszawianki Wyspiańskiego w poznańskim Teatrze Ósmego Dnia. W latach 1973-1977 kierownik literacki Starego Teatru w Krakowie. Wydawca tekstów: Grotowskiego, Mieczysława Limanowskiego (dwa książkowe zbiory: Duchowość i maestria. Recenzje teatralne 1901-1940, Warszawa 1972 oraz Duchowość i maestria, Warszawa 1994), Juliusza Osterwy (książkowy zbiór: Reduta i teatr, Wrocław 1990), Wacława Radulskiego, Konrada Swinarskiego, korespondencji Osterwy i Limanowskiego.