Zasypianie

Świat seksu i relacji męsko-damskich widziany oczami mężczyzny, który sądzi, że przeżył już wszystko.

Uwielbiałem kobiety i gdyby zniknęły ze świata, ja zniknąłbym natychmiast razem z nimi, ponieważ nie miałbym tu już niczego do roboty.

Piotr jest sympatycznym i dowcipnym fotografem, seksoholikiem, wielbicielem damskich ciał, hedonistą i łajdakiem – co stwierdza wielokrotnie i raczej z przyjemnością. Żyje z dnia na dzień, nie ma planów ani oczekiwań. Płynie z biegiem wydarzeń, co jakiś czas cumując w łóżkach kolejnych kobiet. Zaspokaja swoje potrzeby, nie analizuje, nie martwi i nie cieszy się przesadnie. Kobiety kochają go i nienawidzą; obie sytuacje wywierają na nim podobnie nikłe wrażenie. Ale jak to w powieściach bywa – pewnego dnia spotyka Weronikę – KOBIETĘ INNĄ NIŻ WSZYSTKIE. Tylko czy bohater chce by było inaczej?

Brawurowa, bezpruderyjna, dosadna proza sowizdrzalska o bliskości i obcości, seksie i niespełnieniu.

Jeśli podchodziłem do seksu w sposób wulgarny

i obsceniczny, to dlatego, że wydawało mi się

to szczere i najbardziej intuicyjne. Obrzydzało

mnie wpychanie miłości między ociekające organy.

Nie to, że nie szanowałem kobiet albo że się na

nich mściłem, że gardziłem ich delikatnością, nic

z tych rzeczy. Uwielbiałem kobiety i gdyby zniknęły

ze świata, ja zniknąłbym natychmiast razem

z nimi, ponieważ nie miałbym tu już nic do roboty.

W moim przekonaniu cała ta akrobatyczna szopka

nie miała krztyny sensu, jeśli podchodziło się

do niej w kulturalny sposób. Nie różniła się wtedy

niczym od zaciągnięcia kredytu, obejrzenia wiadomości

czy kupienia na targu kilograma marchewki.

Fragment książki