Zagadka daru

Perspektywa przyjęta przez Maurice’a Godeliera całkowicie zmienia nasze dotychczasowe rozumienie pojęcia daru. Począwszy od analizy prac Marcela Maussa i Claude’a Lévi-Straussa, opierając się na własnych badaniach z Melanezj, autor wykazuje, że można dać jakiś przedmiot i jednocześnie go zatrzymać. Podarowane zostaje prawo do używania przedmiotu jako daru, a tym, co się zatrzymuje, jest nienaruszalne prawo własności. Należy jednak wytłumaczyć, dlaczego ta zasada odnosi się do cennych przedmiotów, które się daje, ale nie stosuje się do przedmiotów świętych, które się zatrzymuje. Sprawa wyjaśnia się, kiedy rozpozna się, co kryje się w takim przedmiocie, a jest to wyobrażenie związane z władzą.

Wydaje się zatem, że każde społeczeństwo łączy dwa zbiory przedmiotów: te wyłączone z wymiany, z praktyki dawania, z rynku tworzą ustalone punkty oparcia niezbędne, by inne przedmioty mogły krążyć w tych wymianach. Na tym właśnie polega redefinicja podstawowego umocowania faktów społecznych, która jest ważnym problemem badawczym współczesnej myśli politycznej.