Z dziennika ślimaka

Jest to książka o wyrazistym wątku autobiograficznym. Autor - pod koniec lat sześćdziesiątych mocno zaangażowany w działalność polityczną, występujący w kampanii wyborczej na rzecz zachodnioniemieckiej socjaldemokracji i późniejszego kanclerza Willy Brandta - objaśnia w książce powody i cele swej obywatelskiej aktywności, dzieli się refleksjami, przywołuje na świadków Albrechta Durera, Artura Schopenhauera, Augusta Bebla. Pisarz wskazuje najwłaściwszą drogę życiową: drogę stopniowej przemiany. Wybiera ślimaka na symbol niespiesznego, dalekiego gwałtownym zrywom, ale rozważnego i wytrwałego dążenia do celu. W głoszeniu ślimaczej filozofii wspomaga autora fikcyjna postać gdańskiego profesora gimnazjalnego Hermanna Otta, nazywanego Wątpiszem, ktory na kaszubach przez pięć lat ukrywał się przed hitlerowcami. Teraźniejszość bowiem powiązana jest silnie z przeszłością, z latami hitleryzmu i z tragedią skazanej na zagładę żydowskiej społeczności Gdańska.