Wymiary śmierci

Filozofia, literatura, religia – o śmierci powiedziały już wszystko (albo prawie wszystko): że jest najstraszliwszym z rozstań, ale dlatego nadaje sens życiu, lub też – niemal na odwrót – że człowiek bać się jej nie powinien, ponieważ nigdy jej nie spotyka.

Kiedy ona jest, jego już nie ma. Po co więc raz jeszcze, odwołując się do tekstów z ostatniego ćwierćwiecza, powracać do tego nieśmiertelnego tematu?

Ograniczając się do pola francuskojęzycznego, wybór ten zarysowuje stan najnowszych badań nauk humanistycznych, które w tym okresie nie tylko wytworzyły nową dyscyplinę poświęconą śmierci – tanatologię – ale także zastosowały nowe metody i techniki poszukiwań: od ikonologii codzienności aż po stworzenie nowych przedmiotów badawczych, takich jak sposoby odczuwania czy ludzkie zachowania wobec śmierci.

Współczesna refleksja nad śmiercią ma to do siebie, że włączyła w swój obręb bogatą, opracowaną i zinterpretowaną przez humanistykę faktografię.

Nie zważając na intelektualne mody, książka ukazuje bogactwo i głębię frankofońskiej humanistyki, prezentując między innymi fragmenty prac Louis-Vincenta Thomasa i Jean-Thierry Maertensa (tanatologia), Michela Vovelle’a i Philippe’a Arièsa (historia), Daniela Arasse’a i Jeana Claira (historia sztuki), Jean-Pierre’a Vernanta, Julii Kristevej i Vladimira Jankélévitcha (filozofia), Jeana Baudrillarda ("ekonomia polityczna"), Régisa Debray (teoria mass mediów) oraz Louisa Marina, który spojrzenie na śmierć uzupełnia punktem widzenia nauk o życiu.