Wspomnienia

Wspomnienia Witolda Kamienieckiego (1883-1964), profesora historii, polityka - powstałe w trudnym dla niego roku 1949 - są nie tylko obrazem genealogii rodzinnej, nauką, którą nestor rodu daje wnukom, są czymś więcej - relacją życia oraz kultury Polaków schyłku XIX i początku XX wieku. Autor - zauroczony wiekiem XIX - pokazał nam, opisał świat, który uległ całkowitej zagładzie, a "którego piękno odczuwał bardzo silnie". Witold Kamieniecki był człowiekiem wolności i umiaru, bezgranicznie oddanym sprawom państwa polskiego. Kompromis w sprawach narodowych miał dla niego nieprzekraczalne granice. Był absolwentem wydziału historycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Po ślubie z Jadwigą Stempkowską w 1911 r. podjął pracę naukową w warszawskiej Bibliotece Krasińskich, której później został dyrektorem. Od 1915 r. kierownik Wydziału Historyczno-Geograficznego w Warszawskim Towarzystwie Naukowym. Od stycznia 1917 r. wicedyrektor Departamentu Spraw Politycznych Tymczasowej Rady Stanu. W niepodległej Polsce
poseł na sejm, a w latach 1920-21 chargé d'affaires w Rydze. Związany ze środowiskiem sanacyjnym, po 1928 r. został senatorem z listy BBWR. Od 1937 r. honorowy dyrektor Biblioteki Krasińskich. W latach powojennych Witold Kamieniecki zatrudniony był jako docent prywatny na Uniwersytecie Warszawskim. Skupił się wówczas na pracy naukowej, wrócił do badań nad historią ustroju Litwy. W tym czasie też powstały urocze zapiski o swych przyjaciołach - Historycy i politycy warszawscy, a także Wspomnienia, które po tylu latach oddajemy do rąk czytelników.