Wojowie i Grody. Słowiańskie Barbaricum

Książka Kacpra Śledzińskiego w barwny sposób przedstawia dzieje Słowian Zachodnich walczących z dążącymi do dominacji na ich terenach Germanami. Opisując także relacje między samymi Słowianami sojusze i krwawe spory, przenosi czytelnika w fascynujący czas IX-X-wiecznej Europy Środkowej. Pozycja, opatrzona doskonałymi ilustracjami, zainteresuje wszystkich, którzy lubią dobrą literaturę historyczną. Podstawową formacją Słowian była piechota dzieląca się na tarczowników i łuczników. Tania w utrzymaniu, oparta na pospolitym ruszeniu, taka siła zbrojna miała tę przewagę nad Sasami, że znała teren, na którym walczyła. A że chodziło tu zwykle o obszary leśne, bagienne lub wyżynne, łatwiej też było jej poruszać się w tym trudnym terenie niż okutym w zbroje hufcom jazdy frankońskiej, saskiej i bawarskiej. Nie znaczyło to jednak, że Słowianie nie znali jazdy.