Wojny sprawiedliwe i niesprawiedliwe

W latach sześćdziesiątych, jak większość młodych Amerykanów, Michael Walzer protestował przeciwko wojnie w Wietnamie. Z perspektywy czasu jednak ocenia ów protest jako zupełnie bezrefleksyjny. Agresja, neutralność, prawa jeńców i cywilów, zbrodnie wojenne, prawo do ingerencji – wiele pojęć w całkowitym chaosie. I właśnie zaniepokojenie związane z własnym, moralnie ugruntowanym, lecz intelektualnie ubogim, stosunkiem wobec wojny zrodziło potrzebę napisania niniejszej książki.

Walzer przygląda się wojnie, trzymając się bardzo blisko żywej historii: marokańscy żołnierze walczący w 1943 r. we Włoszech z armią Wolnej Francji, Hiszpanie mordujący Kubańczyków w 1898 r., Amerykanie bombardujący Koreę w 1952 r., Niemcy oblegający Leningrad w 1941 r. Czytelnik ma nieustannie przed oczami konkretne zdarzenia, opisane bez ogródek, a dobrane tak, by pokazać specyfikę i złożoność różnych sytuacji wojennych.

W klarownych wywodach autor analizuje źródła i typy konfliktów zbrojnych, środki walki, sytuację żołnierzy, najemników i rycerzy w różnych czasach, zagadnienia kapitulacji i ataku prewencyjnego, problem ingerencji w kulturę kraju okupowanego itd. Nie kończy jednak na samym opisie. Wojny sprawiedliwe i niesprawiedliwe są punktem wyjścia do kompletnej, uwzględniającej wiele perspektyw teorii wojny.