Władysław Kozakiewicz

Władysław Kozakiewicz miał opinię sportowca o trudnym charakterze, nie respektującego obowiązujących przepisów. Po nieoczekiwanej emigracji za zachodnią granicę kraju popularność Kozakiewicza w naszym kraju spadła. Lekkoatleta jest laureatem Medali za Wybitne Osiągnięcia Sportowe oraz Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski.

Władysław Kozakiewicz - życiorys

Władysław Kozakiewicz przyszedł na świat w robotniczej rodzinie zamieszkałej na terenie ówczesnego ZSRR. Po technikum gastronomicznym poszedł na AWF w Poznaniu. Rozpoczął wtedy treningi w klubie Bałtyk Gdynia, z którym związał się na dwie dekady. Trenował go jego brat Edward Kozakiewicz, kolejno opiekę nad lekkoatletą, specjalizującym się w skoku o tyczce przejął trener Walenty Wejman, który szybko docenił talent Władysława Kozakiewicza. Młody zawodnik mierzył wówczas 187 cm i ważył 82 kg.

Władysław Kozakiewicz - kariera

Władysław Kozakiewicz został mistrzem i rekordzistą Polski już w wieku 19 lat. Następnie zdobywał wszystko, co było do wygrania na zawodach krajowych i międzynarodowych. Pierwszy raz wystąpił na igrzyskach olimpijskich w 1976 roku w Montrealu. Kontuzja stopy Władysława Kozakiewicza spowodowała, że zajął 11. miejsce. Na kolejnej olimpiadzie w Moskwie znokautował rywali, zdobywając złoty medal. Kolejny z Polaków był wtedy na niższym stopniu olimpijskiego podium (srebro Tadeusza Ślusarskiego), a Mariusz Klimczyk był szósty.

Władysław Kozakiewicz został najlepszym polskim sportowcem i trzy razy dostał "Złote Kolce". W 1985 roku Władysław Kozakiewicz przeprowadził się z rodziną do Niemiec i zamieszkał pod Hanowerem, gdzie jako obywatel RFN reprezentował kraj na licznych zawodach, bijąc rekordy kraju.

Dalsze dzieje Władysława Kozakiewicza

Władysław Kozakiewicz wrócił do ojczyzny w latach 90. Zasilił szeregi Akcji Wyborczej Solidarność, został radnym Miasta Gdyni i przewodniczył Komisji Sportu Związku Miast Bałtyckich. Już w Warszawie nie dostał się do Sejmu z listy Polskiego Stronnictwa Ludowego w 2011 roku.

Nakładem wydawnictwa Agora w 2015 roku ukazała się książka Władysława Kozakiewicza, napisana we współpracy z Damianem Bąbolem. To nie poradnik dla sportowców, ale pozycja o tym, jak zachować zdrowie i dbać o siebie również w późniejszym wieku. Władysław Kozakiewicz został ponadto opisany w książce Ireneusza Pawlika.

Gest Kozakiewicza

Władysław Kozakiewicz zasłynął na Igrzyskach Olimpijskich w Moskwie 30. lipca 1980 roku. Na ustach całego świata znalazł się wówczas nie tylko z powodu brawurowej wygranej i pokonania m.in. Thierry'ego Vignerona, Konstantina Wołkowa i Sergieja Kulibaby. Świetnie dysponowany Władysław Kozakiewicz pobił wszelkie rekordy bez problemu. Nieprzychylna mu była jednak lokalna publiczność, która go wygwizdała po zdetronizowaniu wysokości zdobytych przez reprezentantów ZSRR. Ekspresyjny Kozakiewicz zareagował, demonstrując na stadionie (dwukrotnie!) rękę zgiętą w łokciu, a jej ramię chwycił drugą ręką. Nieprzyjazne intencje Władysława Kozakiewicza zostały odpowiednio odczytane przez Rosjan. Mimo protestów tyczkarzowi nie odebrano jednak medalu, tłumacząc to skurczem mięśni i radością z doskonałego pokonania poprzeczki. Do tej pory określenie gest Kozakiewicza figuruje w mowie potocznej jako coś obraźliwego i wulgarnego.