Więzienia nędzy

Loïc Wacquant napisał Więzienia nędzy pod koniec lat 90. i postawił tu mocną diagnozę represyjnej polityki państwa. Neoliberalizm nie oznacza po prostu mniej państwa, jak chętnie głoszą to jego apologeci. Oznacza on mniej państwa socjalnego, mniej redystrybucji i usunięcie perspektywy socjalnej w podejmowaniu strategicznych decyzji ekonomicznych. Jednocześnie neoliberalizm to więcej państwa penalnego, więcej państwa paternalistycznego wobec biednych, to hipertrofia kontroli i regulacji prywatnego życia niższych warstw społecznych. Diagnoza Wacquanta pozostaje po 10 latach całkowicie aktualna. Tendencje, które pokazał, nasiliły się w ostatniej dekadzie. Wydarzenia z 11 września 2001 r. stanowiły dodatkowy pretekst dla umocnienia i rozszerzenia zakresu działania instytucji nadzoru nad niższymi klasami społecznymi. W ramach praw antyterrorystycznych i regulacji Traktatu z Schengen pojawiły się nowe technicznie i prawne formy represji. (...) Trwa w najlepsze, choć w różnym tempie i skali, operacja „wielkiego
zamknięcia" biedy.

(fragment wstępu)