Wiersze, fragmenty, aforyzmy

* Norwid* to poeta paradoksalny, bardzo trudny i całkiem łatwy, prawie piosenkowy. Śpiewali go też nieraz szlachetniejsi artyści estradowi, tacy jak Czesław Niemen lub Wanda Warska. Był racjonalistą i naturą namiętną; zaciemniał treść swych utworów, tak że wypada nam dziś cytować je nieraz tylko we fragmentach. Poeta sam poniekąd do tego zachęca, programowo urywając niektóre wiersze lub numerując zwrotki. Był rówieśnikiem Charlesa Baudealaire'a i można by go nawet nazwać "polskim Baudelairem", tyle że bez wymiaru demonicznego, cechującego Francuza. Obu opętała w swoim czasie idea kreowania wielkiej księgi lirycznej, a nie pojedynczych wierszy, i w końcu Baudelaire przeszedł do historii jako autor cyklu Kwiatów zła, a Norwid - Vademecum.
Życie osobiste naszego wielkiego Emigranta było pasmem klęsk. Umierał w przytułku, zapomniany przez współczesnych. Tym większe jest jego zwycięstwo zza grobu. Liryka Norwida pod wieloma względami przewyższa poezję Mickiewicza; odkrył to dopiero XX wiek, który właśnie mija. Wiek następny z pewnością potwierdzi tę opinię.