Widmowa biblioteka

Książki urojone albo Wypisy o xsięgach, których nigdy nie było, ale ktoś o nich napisał
Rok 1997. Młody pracownik naukowy Akademii Medycznej bada wpływ syntetyzowanych przez siebie związków chemicznych na procesy zapamiętywania. Pewnego wieczoru, gdy czuwa w bibliotece, zjawia się u niego z wizytą tajemnicza, piękna kobieta. Przychodzi z misją od przywódcy pewnej partii, który liczy na to, że młody uczony zdoła za pomocą swych preparatów wpłynąć na przywrócenie pamięci u zbrodniarzy politycznych, zeznających, iż nie pamiętają swoich zbrodni sprzed lat. Lekarz obawia się, że jego odkrycie może zostać użyte do szantażowania wielu niewinnych ludzi. Waha się. Czyta Żeromskiego.
Zamiast tej potrzebnej w Polsce szerokim masom powieści, za którą otrzymałby nagrodę Ministra Kultury i Sztuki, Paweł Dunin-Wąsowicz stworzył zupełnie niepotrzebny katalog książek urojonych, istniejących jedynie w cudzych dziełach.