Wespazjan 3. Fałszywy bóg Rzymu

Rzym, lata czterdzieste I w. Wespazjan wraca do Rzymu z nadzieją, że wraz ze śmiercią cesarza Tyberiusza skończy się szaleńcze rozpasanie i cesarstwo podźwignie się z kryzysu. Tymczasem kolejny władca, Kaligula, na jego oczach przeistacza się w szaleńca. Jednak ekstrawaganckie projekty budowlane, niekończące się igrzyska, ostentacyjność kazirodczego związku z siostrą Druzyllą są niczym w porównaniu z najbardziej szalonym pomysłem Kaliguli: zamierza przerzucić most przez Zatokę Neapolitańską i przejechać nim w zbroi Aleksandra Wielkiego. I właśnie Wespazjan ma się udać do Aleksandrii, by… dokonać kradzieży tego legendarnego pancerza. Inteligentna intryga, wartka, błyskotliwie prowadzona akcja, plastycznie i nienachalnie oddane realia Rzymu w czasach pryncypatu, mocną kreską zarysowane główne postaci – prócz tytułowego bohatera również jego ochroniarza Magnusa, cesarza Kaliguli, ale też Szawła/Pawła, Heroda Agryppy i wielu innych – to atuty pisarstwa Fabbriego, do których autor przyzwyczaił czytelnika już w
pierwszych tomach cyklu – Wespazjan.