Wariacje na temat pewnego paktu

Według Lejeune'a autobiografie nie są przedmiotami estetycznej konsumpcji, lecz społecznymi środkami międzyludzkiego porozumienia. To porozumienie ma kilka wymiarów: etyczny, uczuciowy, referencjalny. Autobiografia została stworzona po to, aby przekazać uniwersum wartości, wrażliwość na świat, nieznane doświadczenia - i to w ramach relacji osobistych, dostrzeganych jako autentyczne i niefikcjonalne.

Przyjmując to założenie, autor - współzałożyciel Stowarzyszenia na rzecz Autobiografii i Dziedzictwa Autobiograficznego - bada nie tylko autobiografie literackie pozostawione przez Rouseeau, Sartre'a, czy Pereka, ale pisze także o autobiografii mleczarki, publikowanej na koszt autorki, o zeszytach rękopiśmiennych mego pradziadka, który był kupcem bławatnym w Paryżu w połowie XIX w., o nieznanych dziennikach intymnych kupionych w antykwariacie...

Lejeune w mistrzowski sposób przekonuje, że autobiografia jest jednym z najważniejszych sposobów narracyjnego konstruowania tożsamości, wszechobecną strategią budowania własnego Ja. Prezentowany wybór pochodzi od samego autora.