Waldorfski program nauczania

Szkoły waldorfskie są znane ze swej awangardowej roli w dążeniach o niezależność szkół od instytucji państwowych oraz innych grup nacisku. Są również pionierami w zakresie struktur organizacyjnych opartych na kolegialnych samorządach złożonych z nauczycieli i rodziców. Szkoły waldorfskie opracowują własne programy nauczania, korzystając przy tym z doświadczeń innych szkół. Książka pod redakcją Martyna Rawsona i Tobiasa Richtera jest udanym przykładem takiego programu nauczania.

Został samodzielnie opracowany przez zespół młodych angielskich nauczycieli we współpracy z Uniwersytetem w Plymouth i może stanowić inspirujący przykład dla tych wszystkich, którzy zadają sobie dziś następujące pytanie: Jak w nowy sposób wykorzystać to, co w dwudziestym wieku zainicjował ruch pedagogicznej reformy?

Nic nie wskazuje na to, aby stale zwiększające się tempo zmian społecznych miało ulec spowolnieniu. Globalizacja weszła do słownika powszechnie używanych terminów, a jej przełomowe skutki widać każdej dziedzinie życia, chociaż ludzie na ulicy, a nierzadko także profesorowie w swoich instytutach, nie bardzo uświadamiają sobie, co się dzieje. Nadto świat nie jest miejscem bezpieczniejszym czy spokojniejszym.

W edukacji powszechne stają się klimat niepokoju, strach przed pozostaniem w tyle w wyścigu o dobre miejsce w testach PISA, pomiary i kontrole, coraz silniej kształtując myślenie urzędników instytucji oświatowych.