W żywiole tekstu. Dworzanki Jana Gawińskiego - próba lektury i interpretacji

Rozprawa została poświęcona analizie najważniejszego zbioru poetyckiego, jednego z zapomnianych poetów polskiego baroku, dokładniej zaś prześledzeniu metaliterackich uwarunkowań dzieła oraz jego powiązań z tradycją literacką. Zbiór poetycki Jana Gawińskiego potraktowano jako ukoronowanie procesu kształtowania się świadomości twórczej pisarza, której podstawową dyrektywą okazała się krytyczna interpretacja tradycji literackiej. W trzech kolejnych rozdziałach omówiono: kwestię recepcji i oceny twórczości Jana Gawińskiego od XVII do XX w., problematykę przebiegu procesu kształtowania się świadomości twórczej poety, zagadnienie praktycznego wdrożenia w dyskurs poetycki, wypracowanej przez pisarza zasady imitatio est creatio. W czwartym rozdziale pracy przeprowadzono filologiczną analizę zespołu fraszek, włączonych do rękopiśmiennego Helikonu (zachowanego do dziś autografu poety).