W rytmie haiku

Wiersze – „W rytmie haiku” Marii Wilczek to drobne liryki, w najgłębszym sensie bliskie kontemplacyjno-refleksyjnym haiku japońskim, wiodą czytelnika w takie regiony przeżywania świata, w których to,co istnieje, i to, co się zdarza, staje się zarazem znakiem czegoś więcej, pozwala przekraczać krąg czysto zmysłowego odbioru rzeczywistości. Treściowo trzyma się autorka zazwyczaj związku z przyrodą, wnika w jej piękno, odnotowuje to, co mało zauważalne, a jej refleksje dotyczą świata ludzkich wartości i przeżyć wewnętrznych.
W pierwszej części tomiku zachowany jest starojapoński podział na pory roku, zdaniem autorów haiku mający istotny wpływ na odbiór rzeczywistości; druga niewielka część, to haiku z La Salette.

„Para-haiku” Marii Wilczek wzruszają, dają do myślenia, niejednokrotnie uderzają oryginalnością obserwacji, ujęcia, wydobytego piękna, paradoksu, odkrytej analogii, zadawanych pytań. Wiążą naturę z kulturą – i to kulturą żywą, z całą paletą ludzkich uczuć: radości, smutku, bólu, współczucia, zachwytu, ale i kłębowiskiem niepokojów, niepewności, pytań bez odpowiedzi; z całą przestrzenią wartości, postrzeganych zarówno w perspektywie sacrum, jak i profanum: prawdą, pięknem, miłością, dobrem, siłą ducha, cierpliwością, ale i złem, okrucieństwem, egoizmem, cierpieniem.
Janina Puzynina (fragment Wstępu)