Varia 2. Jak zostałem filmowcem

Scenariusz Wyspy Róż (1975) powstał w porozumieniu z niemieckim studiem telewizyjnym ARD i został rok później wyreżyserowany przez Franza Petera Wirtha. Ta dziwna, poetycka i nastrojowa opowieść o wyspie, na której starzec, mężczyzna i chłopiec, kuszeni przez tę samą kobietę, strzegą resztek po wielkiej historii zakonu różokrzyżowców, podczas gdy wokół zacieśnia się chciwa pętla współczesnej cywilizacji, warta jest dziś zwłaszcza uważnej lektury. Film nie odniósł komercyjnego sukcesu, zresztą chyba nikt na to nie liczył, ale zachęcił producentów do kontynuacji współpracy z dramaturgiem-scenarzystą. Tym razem propozycja dotyczyła także reżyserii...

Tak powstały dwa kolejne, całkiem już autorskie, filmy Mrożka, Amor (1977) i rok później Powrót. Oba, na pozór całkiem niepodobne, przecież mają coś wspólnego: pewien klimat napięcia wynikający z obecności dosłownej (Amor) bądź wiszącej w powietrzu (Powrót) wojny. Ponadto chło­piec z Wyspy Róż do złudzenia przypomina młodocianego bohatera Amora... Wszystkie filmy przepaja duszna i niewi­dzialnie groźna atmosfera zewnętrznego i wewnętrznego zniewolenia znajdującego kłopotliwe i fascynujące zarazem ujście w seksualizmie, dwuznacznym, upragnionym i nie­możliwym jednocześnie.

Po tej kilkuletniej niemieckiej przygodzie z kinem Mrożek do filmu już nie wrócił. Reżyseria, jak przyznaje, pasjonowa­ła go nad wyraz (zrealizuje też kilka swoich sztuk w różnych teatrach Europy); cóż jednak po utalentowanym amatorze na tym wielkim zawodowym polu bitwy, jakim jest współczesny przemysł filmowy.