Uzdrów mnie, Boże, lekarstwem pokuty. Zamyślenia rekolekcyjne

Słowo pokuta jest słowem wieloznacznym. Może oznaczać zarówno wymiar „kary” (penitencjarny), wymiar ekspiacji (naprawienia szkody), wymiar psychologicznego „obciążenia” czy „kary wychowawczej”, jak też kategorię „szansy” oraz „Bożego daru” dla człowieka słabego i grzesznego. Ci zaś, którzy przystępują do sakramentu pokuty-pojednania, otrzymują od miłosierdzia Bożego przebaczenie zniewagi wyrządzonej Bogu i równocześnie dostępują pojednania z Kościołem, któremu, grzesząc, zadali ranę, a który przyczynia się do ich nawrócenia miłością, przykładem i modlitwą.

Biblia, a za nią cała wielowiekowa praktyka pokutna Kościoła zaświadczają, że pokuta jest możliwa. Rozumiemy przez to zarówno pokutę w sensie szerokiej ascezy osobistej i społecznej, jak i cały proces nawracania się człowieka (chrześcijanina) wraz z systematycznym uczestnictwem w przeżywaniu sakramentu pojednania.