Adam Ważyk
Po II wojnie światowej został sekretarzem generalnym Związku Zawodowego Literatów Polskich, pełnił funkcję redaktora naczelnego „Twórczości”, był także członkiem KC PZPR i głównym „autorytetem” w sferze kultury. Jako sekretarz Związku Zawodowego Literatów Polskich, był jednym z głównych propagatorów socrealizmu.
W wydrukowanym w 1955 w „Nowej Kulturze” Poemacie dla dorosłych, jako jeden z pierwszych z dawnych piewców nowej epoki podjął próbę rozrachunku z epoką stalinizmu.