Urodzony z wiatru

"Musiałem opowiedzieć historię urodzonego z wiatru. Choć powtarzano mi, żebym odpuścił, przecież jest tyle mniej ryzykownych tematów.

Byłem to winien przede wszystkim sobie, ale także jemu.
I naszej młodości.
Kto źle się urodził, kto nie wiedział skąd sie wziął, kto w dziecińsktwie budził się przerażony, że jego ojciec był mordercą, temu coś zostało zabrane bezpowrotnie.

Nie mógł odnaleźć spokoju nawet w ramionach kochanek.
Pomyślałem, że należy mu się przynajmniej ta opowieść".

Marek Harny pisze męską - jakby wzorowaną na Hemingwayu czy Hłasce - prozę, w której prawdziwa wrażliwość i rozterki duchowe bohaterów maskowane są oszczędną narracją: słabość nie może być ujawniona, a cierpienie musi być głęboko ukryte.
Robert Gonera