Tymoteusz Karpowicz

Był poetą, prozaikiem, dramaturgiem, tłumaczem i krytykiem literackim. Jest uważany za reprezentanta nurtu lingwistycznego w poezji. Jako publicysta debiutował w "Prawdzie wileńskiej". Po wojnie przeniósł się do Szczecina, gdzie pracował w Polskim Radiu, a następnie - do Wrocławia.

W latach 1949-1956 wycofał się z życia literackiego. W 1957 roku objął funkcję prezesa wrocławskiego oddziału Związku Literatów Polskich. Po "odwilży" należał m.in. do redakcji "Nowych Sygnałów" (1956-1957) i "Odry" (1958-1976). Towarzyszył poetyckim debiutom m.in. Rafała Wojaczka i Bogusława Kierca.

W 1973 roku wyjechał na stałe z Polski, a w 1978 roku objął stanowisko profesora na University of Illinois w Chicago. Jego wydany po długiej przerwie zbiór "Słoje zadrzewne" (1999) otrzymał Nagrodę miesięcznika "Odra" i został nominowany do Nagrody Literackiej Nike.