Twórczość prozatorska Wandy Karczewskiej

Próba usytuowania pisarstwa Wandy Karczewskiej na mapie prądów, tendencji ideowych i artystycznych, mód literackich, teorii i filozofii XX wieku. Na wybory artystyczne Wandy Karczewskiej, tworzącej w trzech okresach historycznoliterackich, miały wpływ rodzące się w wieku XX nurty i poglądy artystyczne, i społeczne. Pisarka utrzymywała bezpośrednie i listowne kontakty z wieloma ważnymi, znaczącymi pisarzami i krytykami literackimi, otrzymywała też prestiżowe nagrody literackie. Proza Karczewskiej, przynależąca do literatury współczesnej, umiejscowiona pomiędzy nowoczesnością (Ludzie spod żagli, Fuga z tematem miłosnym) a ponowoczesnością (Ułaskawienie świata, Głębokie źródła), awangardą i psychologią (Wizerunek otwarty, Czarne konie), literaturą wojenną i okupacyjną (Odejście, Dzbanek mleka, Stacja pociągów nieprzewidzianych) a powieścią społeczno–obyczajową, (Weekend w Riverside), świadczy o tym, że świat widziany z perspektywy dwudziestowiecznego artysty bywa zjawiskiem trudnym do wyjaśnienia i uporządkowania. Rozprawa jest więc próbą przedstawienia dojrzewania prozatorskiego i ewolucji zainteresowań literackich wybitnej kaliszanki. Wanda Karczewska (1913-1995), poetka, prozaiczka, krytyczka teatralna, tłumaczka. Urodziła się w Wieliczce, od 1918 r. mieszkała w Kaliszu, następnie studiowała filologię klasyczną i dziennikarstwo w Warszawie. Podczas okupacji była poszukiwana przez gestapo za reportaże i artykuły o polskości Gdańska i ukrywała się w Bydgoszczy, Poznaniu i Kaliszu, po wojnie zamieszkała w Poznaniu, a od 1952 r. osiadła na stałe w Łodzi. Ta różnorodność polskiego krajobrazu znajduje również odzwierciedlenie w twórczości artystki.