Tragedia polska drugiej połowy XIX wieku – wzorce i odstępstwa

Praca ta jest pierwszym wieloaspektowym i scalającym ujęciem problemu tragedii w świadomości estetycznej i w literaturze drugiej połowy XIX wieku. Wartością rozprawy jest odtworzenie w niej ówczesnej świadomości gatunkowej różnych odmian dramatu w polskiej myśli estetycznej krytycznoliterackiej i teatralnej, skonfrontowanie owej świadomości z twórczymi realizacjami gatunku - literackimi i scenicznymi a wszystko to w kontekście zachodnioeuropejskiej, zwłaszcza niemieckiej i francuskiej, teorii i praktyki pisarskiej.