Topografia ciszy

Topografia ciszy Waldemara Śliwczyńskiego to album fotograficzny (70 zdjęć na 160 stronach) przedstawiający zdewastowane, zniszczone, często opuszczone czy zapomniane dwory i pałace wiejskie Wielkopolski.

Topografia ciszyto efekt wieloletniej pracy i podróży autora po naszym regionie z drewnianym aparatem miechowym, robiącym czarno-białe zdjęcia formatu 5 x 7 cali.

Topografia ciszy to obszerny topograficzny zapis ziemiańskich rezydencji mający charakter dokumentacji. To pamiątka po polskich dworach, metafora losu ziemian w PRL, a także składnik naszego dziedzictwa narodowego. Ten album to raczej hołd dla ziemiaństwa, które historia skazała na wyginięcie.

Jak pisze Wojtek Wilczyk o Topografi ciszy: „(...) możemy tę opowieść czytać wielotorowo: np. jako dokumentację wyglądu ziemiańskich rezydencji z Poznańskiego w dwie dekady po transformacji ustrojowej i jako zapis skutków burzliwych procesów społecznych, które rozegrały się w dwudziestowiecznej Europie, jako wypowiedź odnoszącą się do tradycji rodzimej fotografii artystycznej, ale też serię o egzystencjalnym wydźwięku, której tematem jest po prostu... przemijanie”.

teksty: Ewa Kostołowska (kustosz Muzeum im. Adama Mickiewicza w Śmiełowie), Wojtek Wilczyk (fotograf, członek ZPAF, autor felietonów i tekstów krytycznych o fotografii)