Tadeusz Komendant

(ur. 1952 na byłej Grodzieńszczyźnie), eseista, krytyk literacki i tłumacz. Pracuje na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego i w redakcji "Twórczości". Debiutował w 1973 roku w "Nowym Wyrazie" szkicem o Rafale Wojaczku. Opublikował Zostaje kantyczka. Szkice z pogranicza czasów (Oficyna Literacka, Kraków 1987, wydanie drugoobiegowe), Władze dyskursu. Michel Foucault w poszukiwaniu Siebie (SPACJA, Warszawa 1994; nagroda "Literatury na świecie" w roku 1995), Lustro i kamień. Prywatny sylogizm (Oficyna Literacka, Kraków 1994; [pierwodruk w "Twórczości" 1990, nr 3; Nagroda Literacka im. Stanisława Piętaka w roku 1993). Przetłumaczył m.in. Opowieści okrągłego stołu (PIW, Warszawa 1987), Historię oka i inne historie Georges'a Bataille'a (Oficyna Literacka, Kraków 1991), Nadzorować i karać (SPACJA, Warszawa 1993) oraz Historię seksualności Michela Foucaulta (Czytelnik, Warszawa 1995), Wielką miłość Erika Orsenny (Muza, Warszawa 1996). Ponadto zapełnił swoim pisaniem tysiące stron w różnych czasopismach.