Tadeusz Gicgier

Urodzony w 1927 r. w Łodzi. Studiował filologię polską na Uniwersytecie Łódzkim. Poeta, prozaik, satyryk, fraszkopisarz, reportażysta i tłumacz. Wieloletni redaktor Łódzkiej Rozgłośni Polskiego Radia, autor słuchowisk, reportaży radiowych oraz audycji poetyckich i satyrycznych. Debiutował w 1948 r. w antologii "Różnie idąc". Opublikował szereg książek poetyckich i prozatorskich, a także kilka zbiorów satyrycznych: "Moje boje" (1963), "Szkiełko i oko" (1971), "Zwierciadełka" (1979), "Satyry, fraszki, aforyzmy" (1980). W latach 1971-1982 drukował na łamach "Życia Literackiego" cykl satyryczny "Opowiastki współczesne", który ukazał się potem w książce "Wąwóz Belzebuba". Jego utwory znamionuje refleksyjność i ironia. W twórczości satyrycznej piętnuje przywary i wynaturzenia współczesności, nawiązując do nurtu satyry obywatelskiej.