Tadeusz Drewnowski

Krytyk i historyk literatury, eseista, edytor. Podczas okupacji niemieckiej więziony był na Pawiaku, po wyjściu na wolność zaciągnął się w szeregi AK.

W 1947 zgłosił akces do PPR, następnie PZPR, z której wystąpił w 1983. Od 1980 piastował stanowisko wiceprezesa Zarządu Głównego Związku Literatów Polskich, po 1981 brał czynny udział w jego tajnej działalności; od 1989 - członek Zarządu Stowarzyszenia Pisarzy Polskich w okresie pierwszej kadencji. Od 1969- członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Literackich (AICL), obecnie wiceprezes Sekcji Polskiej.

Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim, w latach 1949-1950 był asystentem w Instytucie Badań Literackich PAN, w latach 1950-1951 zaś sprawował tę samą funkcję na Uniwersytecie Warszawskim. W okresie 1976-1978 prowadził cykl wykładów zleconych na Uniwersytecie Warszawskim, w 1982- docent w katedrze literatury polskiej XX wieku; w roku 1990 uzyskał stopień profesora. Na podstawie wykładów wygłoszonych na Wydziale Polonistyki UW opracował syntezę polskiej literatury powojennej, która ukazała się pod tytułem Literatura polska 1944-1989. Próba scalenia: obiegi - worce - style (1997).

Jako krytyk literacki debiutował w 1947 na łamach "Kuźnicy". W latach 1950-1955 prowadził dział krytyki literackiej w tygodniku "Nowa Kultura", w latach 1956-1961 był członkiem kolegium redakcyjnego miesięcznika "Dialog". Od roku 1960 do 1982 był redaktorem działu kulturalnego i członkiem kolegium redakcyjnego tygodnika "Polityka".

Jest ponadto autorem szkiców literackich Krytyka i giełda (1969) oraz tomu wspomnień Tyle hałasu - o nic? (1982), nagrodzonego przez "Politykę".

Szczególne miejsce w twórczości Tadeusza Drewnowskiego zajmują imponujące ze względu na zebrany materiał faktograficzny monografie: o twórczości Tadeusza Borowskiego Ucieczka z kamiennego świata (1972), o twórczości Marii Dąbrowskiej Rzecz russowska ( 1981 ), o twórczości Tadeusza Różewicza Walka o oddech ( 1990).

Nie sposób przecenić zasług edytorskich Tadeusza Drewnowskiego. Opracował m.in. Tadeusza Borowskiego: Poezje (1972), Wspomnienia, wiersze, opowiadania (1974), odnaleziony tomik poetycki Rozmowa z przyjacielem (1999); powieść Aleksandra Ścibora-Rylskiego Pierścionek z końskiego włosia (1991); wybór opowiadań Marii Dąbrowskiej A teraz wypijmy... (1981) oraz dwa wydania jej Dzienników (1988, t. 1-5 i 1996-2000, t. 1-7). Ostatnio w opracowaniu Tadeusza Drewnowskiego ukazały się Niedyskrecje pocztowe - zbiór nieznanej dotąd korespondencji Tadeusza Borowskiego.