Tacyt

Tacyt był historykiem pochodzącym ze starożytnego Rzymu, który szczegółowo opisywał władców, historię imperium, tło historyczne oraz wojsko.

Tacyt – życiorys

Dokładna data urodzin Publiusza Korneliusza Tacyta nie jest znana. Z zapisków Pliniusza Młodszego, z którym Tacyt się przyjaźnił, wynika, że historyk mógł się urodzić ok. 55 roku w Galii. Około 70 roku chodził na kurs retoryki do Kwintyliana, a także Marka Apra i Juliusza Sekundusa.

Żoną Tacyta była córka Juliusza Agrykoli, namiestnika Brytanii.

Tacyt na początku kariery był prawnikiem. Był pierwszym z rodu (homo novus), który wszedł do senatu najprawdopodobniej dzięki znajomościom teścia, a następnie otrzymał urząd edyla. W 88 roku Tacyt był pretorem. Po powrocie do Rzymu uczestniczył w obradach senatu za panowania Nerwy, Trajana i Hadriana.

Śmierć Tacyta datuje się na 120 rok.

Tacyt – dzieła

Pierwszym wydanym przez Tacyta dziełem był najprawdopodobniej "Żywot Agrykoli" ("Da vita at moribus lulii Agricolae"), w którym opisywał podboje teścia. Następnym pismem była "Germania" ("De origine et situ Germanorum"), w której autor dokładnie opisuje ziemie będące celem wypraw wojennych Rzymian. Obiektywizm oraz rzetelne oddanie szczegółów sprawiają, że "Germania" Tacyta jest ważnym źródłem historycznym.

Do najważniejszych pism Tacyta zaliczane są "Dzieje" ("Historiae") oraz "Roczniki – od śmierci boskiego Augusta" ("Annales – ab excessu divi August"). Były w nich opisane rządy cesarzy rzymskich: Wespazjana, Tyberiusza, Kaliguli, Klaudiusza czy Nerona. Choć na początku "Dziejów" Tacyt deklarował, że będzie obiektywny w opisywaniu poszczególnych władców, to w tekstach pojawiają się wstawki klarujące stosunek Tacyta do niektórych cesarzy, szczególnie zaś tych, którzy nie zgadzali się z senatem.

W jednej z ksiąg Tacyt wypowiada się także o Jezusie, potwierdzając jego historyczną autentyczność. Jednak nie jest to potwierdzenie dla wszystkich, ponieważ część osób uważa, że fragment dotyczący Chrystusa skazanego przez prokuratora Piłata został po prostu dopisany przez innego uczonego. Tacyt o Jezusie wspomina przy okazji rządów Nerona, który zabił wielu chrześcijan i podpalił Rzym.