Sztuka przekonywania w kulturze polskiej trzech stuleci: XVI-XVII-XVIII

Książka podejmuje problematykę ważną dla kultury – a dla kultury polskiej w szczególności – jaką jest literatura parenetyczna i stojąca u jej podstaw sztuka przekonywania. Stawia ona sobie dwa zasadnicze cele: przedstawienie mechanizmów funkcjonowania tej literatury ujętych na szerszym tle kulturowym (i to zarówno na poziomie „technicznym” stosowanego języka i stylu, jak i na poziomie ogólniejszych odwołań i asocjacji o charakterze mentalnościowym) oraz omówienie dzieł uznanych za emblematyczne w tak właśnie rozumianej perspektywie.