Szczurzyca

Już piętnaście lat liczy sobie ukazana w powieści Guntera Grassa wizja świata po wielkim nuklearnym wybuchu. Giną ludzie, zwierzęta, rośliny, nietknięte pozostaną tylko mury budowli starego Gddańska z kościołem Najświętszej Marii Panny, Długim Targiem i Wyspą Spichlerzy. Niespodziewanie z kataklizmu cało wychodzą szczury. Czy to one dadzą początek nowemu życiu i nowej, lepszej niż nasza cywilizacji?
Czy to tylko nawiedzający autora zły sen, a może realna bliskość, o którą ocieramy się coraz bardziej namacalnie. Grass z niepokojem myśli o nas, ludziach i naszej teraźniejszości, o przekraczaniu nieprzekraczalnych, zdawałoby się, granic w zbrojeniach, technice, nauce, eksperymentach badawczych i zatruwaniu środowiska. Choć przez pietnaście lat układ sił na świecie znacznie się zmienił, nie ubyło zagrożeń - wokół nas i nas samych. I autor przejmująco ostrzega, napomina i bije na trwogę.