Szczury

Szczury! Jego umysł wykrzykiwał te słowa. Szczury pożerały mnie żywcem. Boże pomóż mi! Odgryzały kawały ciała z jego karku. Nie mógł się już podnieść, przygnieciony masą wijących się kosmatych stworzeń, karmiących się jego mięsem, pijących jego krew. Ciarki przedzierały mu po krzyżu aż do zszokowanego mózgu. Mroczne cienie zdawały się unosić przed nim, potem plama czerwieni przesłoniła mu wzrok. Była to czerwień niewiarygodnego bólu. ukryj.