Szaleńcy Boży

Kto kiedykolwiek sięgnął po tę książkę Zofii Kossak, albo jest już jej wielbicielem, albo jej... nie przeczytał. Trzeciego wyjścia nie ma, bo ta literatura nie pozwala pozostać obojętnym.

Ci pierwsi powiedzą, że Zofia Kossak to wybitna i najpopularniejsza polska pisarka katolicka, Szaleńcy Boży zaś to po prostu klasyka gatunku, lektura obowiązkowa - i to jest prawda.

Ci drudzy wzruszą ramionami i stwierdzą, że to przedwojenna, pisana niedzisiejszą polszczyzną książka o świętych, w dodatku nie zawsze tych najbardziej znanych - i to też jest prawda.

Dlaczego więc wydano tyle wznowień tej książki? Dlaczego czytelnicy wciąż szukają jej w antykwariatach i licytują na internetowych aukcjach? Odpowiedź jest prosta:

- Bo święci w ujęciu Zofii Kossak to nie monumentalne posągi doskonałe, ale odległe i zimne - lecz żywi ludzie, realizujący swą świętość w rzeczach małych, za to na co dzień, nie tylko od święta.
- Bo opowiadania te wyrosły z wielowiekowej tradycji, nie tylko z literatury czy opowieści hagiograficznych, ale także z przekazywanych z pokolenia na pokolenie podań i legend, które autorka umiejętnie "przykroiła" na polską miarę.
- Bo język Szaleńców Bożych to dzieło sztuki, kunsztowny gobelin, w którym wielobarwne nici, przeplatając się, tworzą misterny wzór.
- Bo tchnie z tych opowieści pewność tego, co dobre, a co złe, co godne naśladowania, a co potępienia, co winno trwać, a co przeminąć...