Symfonia wieków 5. Elegia na utraconą gwiazdę

Smoczyca Anwyn – spoczywająca w trwającym trzy lata śnie podobnym do śmierci, w grobie z kamienia i czarnego węgla – została uwolniona przez kataklizm kończący Requiem za słońce. Zdezorientowana i oszołomiona, pamięta tylko dwie rzeczy: osobę, która uwięziła ja w smoczej postaci i zamknęła w grobie – Rapsodię – i wszechogarniającą żądzę zemsty.

W międzyczasie Achmed, król firbolgów, stara się odbudować swe zrujnowane królestwo i jednocześnie zachować życie; bezlitośni asasyni chcą zemścić się na nim za śmierć swego przywódcy.

Rapsodia i jej towarzysze zostaną poddani ciężkiej próbie i wezmą udział w bitwie toczonej na śmierć i życie przez dwa dysponujące niesamowitą mocą smoki, która być może pochłonie cały świat. Będą również światkami narodzin z dawna oczekiwanego Dziecka Czasu, Meridiona.