Strategia mimikry. Ameryka Łacińska (i nie tylko) w ujęciu postkolonialnym

Pojęcie mimikry kulturowej zostało stworzone, żeby zwrócić uwagę na fakt, iż także w relacjach międzyludzkich słabsze podmioty chciały (lub były zmuszone chcieć) upodobnić się do silniejszych. Klasyczny przykład takich stosunków daje nam świat kolonialny. Jeśli skolonizowany chciał upodobnić się do kolonizującego, to dlatego że postrzeganie siebie jako podobnego do oryginału automatycznie dawało awans społeczny. Próba naśladowania Europy i jej mieszkańców przez nie-Europejczyków zwykle jednak kończyła się powstawaniem "niewyraźnych kopii" lub wręcz farsy (mockery). Świat skolonizowany nie jest bowiem w stanie w pełni odpowiadać narzuconym wzorcom, a zmuszony do naśladownictwa - z góry skazany jest na niepowodzenie. Współczesny świat jest dzieckiem świata kolonialnego i skutki kolonializmu - czy chcemy to przyznać, czy nie - są odczuwalne do dzisiaj, zarówno w dawnych metropoliach, jak i koloniach. Autorzy niniejszego tomu postanowili przyjrzeć się Ameryce Łacińskiej i nie tylko jej w kontekście krytyki
postkolonialnej.