Słońce ekstazy, noc melancholii

Słońce ekstazy, noc melancholii to wielogłosowy esej poświęcony Raymondowi Rousselowi (1877-1933), postaci niezwykle ekstrawaganckiej i kontrowersyjnej, "szaleńcowi literatury", pisarzowi, poecie i dramaturgowi, a zarazem maniakowi, pracoholikowi, alkoholikowi i narkomanowi, którego twórczości długo nie doceniano, widząc w niej doświadczenie patologiczne, później zaś uznano za jedno z najważniejszych wydarzeń w literaturze początków XX wieku, a jego samego okrzyczano geniuszem.

Na książkę tę składa się kilka tekstów poświęconych życiu Roussela (znaczonym spektakularnymi obsesjami i maniami, przeżyciem niezwykłej ekstazy i jej stałym poszukiwaniem), śmierci (tajemniczej i uporządkowanej, jak wszystko w jego świecie), dziełu oraz kulturowemu oddziaływaniu tego dzieła, a także kalendarium jego życia i twórczości.